کاشت مو یکی از محبوب ترین راهکارها برای بازگرداندن تراکم و خط موی طبیعی در بیماران مبتلا به ریزش موی آندروژنیک یا سایر انواع طاسی است. با پیشرفت تکنیک های جراحی، سه روش اصلی برای برداشت و کاشت فولیکول های مو وجود دارد: پیوند واحد فولیکولی (FUT)، استخراج واحد فولیکولی (FUE) و ایمپلنت مستقیم مو (Direct Hair Implantation یا DHI). هر روش ویژگی ها، مزایا، معایب و هزینه های خاص خود را دارد و انتخاب مناسب به شرایط فرد، شدت ریزش مو، تراکم ناحیهٔ اهداکننده و انتظارات بیمار بستگی دارد. در این مقالهٔ جامع، سه تکنیک ذکر شده را معرفی و مقایسه می کنیم و اطلاعاتی در مورد هزینه ها، مزایا و معایب آن ها ارائه می دهیم تا به انتخاب آگاهانه تر کمک کنیم.
آشنایی با ساختار مو و چرخهٔ رشد
هر تار مو از فولیکول (ریشه)، غلاف داخلی و خارجی، و ساقهٔ مو تشکیل شده است. فولیکول های مو در سه فاز رشد قرار دارند:
آناژن (فاز رشد): حدود ۲ تا ۶ سال طول می کشد و در این زمان، مو به طور فعال رشد می کند.
کاتاژن (فاز گذار): مرحلهٔ کوتاهی است که رشد مو متوقف می شود و فولیکول شروع به تحلیل می کند.
تلوژن (فاز استراحت): حدود ۲ تا ۳ ماه طول می کشد و در پایان آن، مو می ریزد و فولیکول وارد فاز آناژن جدید می شود.
ریزش موی ژنتیکی باعث کوچک شدن فولیکول ها و کاهش مدت فاز آناژن می شود. پیوند مو با انتقال فولیکول های مقاوم به آندروژن از ناحیهٔ اهداکننده (معمولاً پشت سر) به ناحیهٔ دریافت کننده، این چرخه را اصلاح می کند و خط مویی دائمی و طبیعی ایجاد می کند.
روش FUT (پیوند واحد فولیکولی)
تعریف و مراحل انجام
روش FUT که با نام پیوند نواری یا FUSS نیز شناخته می شود، قدیمی ترین تکنیک پیوند مو است. در این روش، جراح نواری باریک از پوست پشت یا کنار سر (ناحیهٔ اهداکننده) به پهنای حدود ۰٫۵ تا ۱٫۵ سانتی متر و طول ۵ تا ۳۰ سانتی متر برمی دارد سپس این نوار تحت میکروسکوپ به واحدهای فولیکولی (پیوندهای یک تا چهار شاخه) تقسیم می شود و برش ها در ناحیهٔ دریافت کننده ایجاد می شود تا فولیکول ها در آن قرار گیرند این مرحله شامل آماده سازی محل کاشت، ایجاد شکاف هایی با زاویه های مناسب و قرار دادن پیوندها است. در نهایت محل برداشت نوار با بخیه های ظریف بسته می شود و اسکار خطی کوچکی باقی می ماند. طول کل عمل بسته به تعداد گرافت ها ۴ تا ۸ ساعت است.

برای مشاوره رایگان دریافت خدمات
اطلاعات خود را وارد کنید
"(ضروری)" indicates required fields

مزایا
برداشت تعداد زیادی گرافت در یک جلسه: چون کل نوار برداشت می شود، می توان تعداد بیشتری گرافت سالم دریافت کرد که برای طاسی های وسیع مناسب است. به همین دلیل، FUT می تواند در یک جلسه تراکم قابل توجهی ایجاد کند
زمان کوتاه تر عمل نسبت به FUE: تقسیم گرافت ها در خارج از بدن انجام می شود و کاشت سریع تر صورت می گیرد؛ بنابراین زمان جراحی نسبت به FUE کوتاه تر است
هزینهٔ کمتر نسبت به FUE: به دلیل زمان کمتر و نیاز به ابزار ساده تر، FUT معمولاً ارزان تر از FUE است
نبود خطر برداشت بیش از حد: برداشت از «منطقهٔ اهداکنندهٔ امن» انجام می شود و ریسک از بین رفتن فولیکول های باقیمانده کمتر است
عدم نیاز به تراشیدن سر: در بیشتر موارد، نیاز به تراشیدن کامل سر نیست و تنها ناحیهٔ برداشت زیر موها مخفی می شود؛ این مزیت برای بانوان و افرادی با موهای بلند مهم است
معایب
اسکار خطی: بزرگ ترین عیب FUT باقی ماندن یک خط اسکار در پشت سر است که ممکن است هنگام کوتاه کردن مو قابل مشاهده شود. هرچند تکنیک های بخیهٔ پیشرفته، این خط را باریک و قابل پنهان سازی می کنند
دورهٔ نقاهت طولانی تر و درد بیشتر: چون بخیه وجود دارد، احساس کشیدگی و ناراحتی تا چند هفته ادامه دارد و زمان بهبودی بیشتر از FUE خواهد بود. در برخی افراد تورم و کبودی نیز رخ می دهد.
ریزش شوکی (Shock Loss): انتقال نوار ممکن است باعث ریزش موقتی موهای اطراف شود که معمولاً در ماه های اولیه برطرف می شود
انعطاف پذیری کمتر در برداشت از نواحی بدن: FUT صرفاً از پوست سر برداشت می کند و امکان استفاده از موهای بدن یا ریش وجود ندارد.
کاندیدهای مناسب
روش FUT معمولاً برای افرادی با موارد زیر پیشنهاد می شود:
آقایان مسن و دارای ریزش شدید: کسانی که در ناحیهٔ اهداکننده تراکم کافی دارند اما ناحیهٔ طاسی وسیع است، زیرا FUT امکان برداشت تعداد زیادی گرافت را فراهم می کند
افراد با موهای بلند یا بانوان: چون نیاز به تراشیدن کامل سر ندارد، برای بانوان یا افرادی با موهای بلند گزینهٔ مناسبی است
هزینه ها
هزینهٔ FUT در کشورهای مختلف متفاوت است؛ اما معمولاً از ۴ تا ۱۵ هزار دلار آمریکا (معادل ۱۵۰ تا ۵۰۰ میلیون تومان بسته به نرخ ارز) متغیر است. به دلیل زمان کوتاه تر جراحی، هزینهٔ FUT معمولاً کمتر از FUE است. در ایران، هزینهٔ هر گرافت FUT حدوداً ۱۵ تا ۳۰ هزار تومان (تخمینی) محاسبه می شود که با توجه به تعداد گرافت های مورد نیاز قیمت نهایی تعیین می شود.
روش FUE (استخراج واحد فولیکولی)
تعریف و مراحل انجام
روش FUE محبوب ترین و به روزترین تکنیک کاشت مو به شمار می رود. در این روش، فولیکول ها به صورت تک تک با استفاده از میکروپانچ های ریز (قطر ۰٫۷ تا ۱٫۲ میلی متر) از ناحیهٔ اهداکننده (معمولاً پشت و کناره های سر) برداشت می شوند. سوراخ های کوچک ایجادشده به سرعت ترمیم می شوند و اسکار نقطه ای بسیار کوچک به جا می گذارند. سپس واحدهای فولیکولی برداشت شده در نواحی کم پشت یا طاس با ایجاد سوراخ های ظریف کاشته می شوند. به طور معمول، برای برداشت از ناحیهٔ اهداکننده موها باید کوتاه شوند یا سر تراشیده شود تا دسترسی به فولیکول ها آسان تر باشد.

مزایا
عدم وجود اسکار خطی و درد کمتر: چون بریدگی گسترده ای انجام نمی شود، اسکار به صورت نقطه ای و بسیار کوچک است و معمولاً با موهای اطراف پوشانده می شود. دوران نقاهت و درد پس از جراحی نسبت به FUT کمتر است
امکان برداشت از نواحی مختلف: علاوه بر پوست سر، می توان از نواحی دیگری مانند ریش یا بدن (پشت، سینه) نیز فولیکول برداشت کرد، که برای افرادی با بانک موی ضعیف مفید است
گزینهٔ مناسب برای افرادی که مایل به موهای کوتاه اند: با توجه به اینکه اسکار خطی وجود ندارد، افراد می توانند بعد از عمل موهای خود را کوتاه کنند.
بهبودی سریع و بازگشت زودتر به فعالیت های روزمره: اکثر بیماران پس از یک هفته می توانند به فعالیت های عادی برگردند.
معایب
هزینهٔ بالاتر و زمان طولانی تر: برداشت تک به تک فولیکول ها زمان بر و نیازمند نیروی کار ماهر است؛ بنابراین هزینهٔ FUE بیشتر از FUT است. جراحی ممکن است ۶ تا ۱۰ ساعت یا بیشتر طول بکشد.
احتمال آسیب به فولیکول در حین برداشت: اگر جراح مهارت کافی نداشته باشد، ممکن است فولیکول ها آسیب ببینند و نرخ رشد کاهش یابد.
کم تر بودن دقت در خط موی ظریف: در برخی موارد، میزان کنترل زاویه و عمق در FUE ممکن است کمی محدودتر از DHI باشد، به همین دلیل برای طراحی خط موی بسیار دقیق، گزینهٔ DHI مطرح می شود
کاندیدهای مناسب
این روش برای افراد زیر مناسب است:
بیماران جوان با ناحیهٔ طاسی کوچک یا متوسط که به دنبال نتایج طبیعی و قابل تشخیص نیستند و می خواهند بتوانند موهای کوتاه داشته باشند
افرادی که نمی خواهند اسکار خطی داشته باشند و می خواهند سریعا به فعالیت های روزمره بازگردند.
افرادی با تراکم مناسب در پشت سر و یا کسانی که امکان برداشت از ریش یا بدن را دارند.
هزینه ها
هزینهٔ FUE به دلیل زمان طولانی تر و استفاده از تجهیزات ریز، بالاتر از FUT است. در اروپا و آمریکا، این هزینه حدود ۳۰۰۰ تا ۷۰۰۰ پوند (۳۵۰۰ تا ۹۰۰۰ دلار) برای FUE برآورد شده است. در ایران، هزینهٔ هر گرافت FUE معمولاً ۲۰ تا ۴۰ هزار تومان است که بسته به تعداد گرافت و مهارت جراح متغیر است. هزینهٔ کلی می تواند بین ۲۰۰ تا ۴۰۰ میلیون تومان متغیر باشد.
روش DHI (ایمپلنت مستقیم مو)
تعریف و مراحل انجام
روش DHI یا Direct Hair Implantation توسعه ای بر روش FUE است. در این روش نیز فولیکول ها به صورت جداگانه استخراج می شوند اما کاشت با استفاده از قلم ایمپلنتر چوی (Choi Implanter Pen) انجام می گیرد. این قلم به جراح امکان می دهد هر گرافت را فوراً پس از استخراج، بدون ایجاد کانال های جداگانه، در زاویه و عمق صحیح در پوست قرار دهد. بنابراین یک مرحله (ایجاد کانال و سپس کاشت) به صورت همزمان انجام می شود و زمان تماس فولیکول با محیط خارج کاهش می یابد که احتمال زنده ماندن آن را بالا می برد.

مزایا
کنترل دقیق زاویه، عمق و جهت کاشت: به کمک قلم ایمپلنتر، جراح می تواند زاویه و جهت هر فولیکول را با دقت بیشتری تنظیم کند که برای ایجاد خطوط موی طبیعی و طراحی قسمت پیشانی بسیار مهم است
شانس بالاتر بقای فولیکول ها: به دلیل کاهش زمان بیرون بودن گرافت و کاشت بلافاصله، درصد بقای پیوند تا ۹۷٪ گزارش شده است.
عدم نیاز به تراشیدن کامل مو (در برخی موارد): در روش های پیشرفته می توان تنها ناحیهٔ کوچک برداشت را کوتاه کرد و بقیهٔ موها را دست نخورده گذاشت؛ این امر به خصوص برای بانوان یا افرادی که نمی خواهند سرشان کاملاً تراشیده شود، جذاب است.
دورهٔ نقاهت کوتاه تر: برخی منابع زمان بهبودی را ۴ تا ۶ روز ذکر کرده اند که کوتاه تر از FUT و مشابه FUE است
تراکم بالا: با این روش می توان ۸۰ تا ۹۰ گرافت در هر سانتی متر مربع کاشت که برای ایجاد ظاهر متراکم مناسب است
معایب
هزینهٔ بالا: به دلیل استفاده از ابزار خاص و زمان طولانی تر برای کاشت دقیق، هزینهٔ DHI معمولاً ۴۰ تا ۶۰ درصد بیشتر از FUE است. در بریتانیا و اروپا، هزینهٔ این روش بین ۵۰۰۰ تا ۹۰۰۰ پوند (۶۰۰۰ تا ۱۲۰۰۰ دلار) است
طولانی بودن مدت جراحی: کاشت دقیق هر گرافت با قلم می تواند ۸ تا ۹ ساعت یا بیشتر طول بکشد.
نیاز به تیم مجرب: به دلیل ظرافت کار، نیاز به جراح و تیمی با تجربهٔ بالا است و در غیر این صورت ممکن است آسیب به فولیکول ها یا نتایج غیرطبیعی رخ دهد.
کمبود شواهد مستقل برای برتری قطعی: برخی کلینیک ها ادعا می کنند DHI بهتر از FUE است، اما مطالعات مستقل تفاوت معنی داری از نظر نرخ رویش بین این دو روش پیدا نکرده اند.
کاندیدهای مناسب
افراد زیر مناسب استفاده از DHI هستند:
کسانی که به دنبال خط موی بسیار طبیعی و ظریف اند: برای طراحی خط موی پیشانی یا ترمیم ابرو و ریش که دقت بالا لازم دارد
بیمارانی که خواهان تراکم بالا و ظاهر پرپشت هستند.
افرادی که تمایل دارند سرشان تراشیده نشود؛ در صورت استفاده از تکنیک های خاص، می توان ناحیهٔ اهداکننده را بین موهای بلند پنهان کرد.
هزینه ها
همان طور که اشاره شد، هزینهٔ DHI به علت استفاده از قلم چوی و زمان طولانی تر جراحی، بیشتر از FUE است. در بریتانیا و اروپا، قیمت بین ۵۰۰۰ تا ۹۰۰۰ پوند یا حتی بیشتر گزارش شده است. در ایران، هزینهٔ هر گرافت DHI در حدود ۳۰ تا ۵۰ هزار تومان (یا بیشتر) برآورد می شود و هزینهٔ کلی می تواند ۳۰۰ تا ۵۰۰ میلیون تومان یا بالاتر باشد.
مقایسهٔ سه روش از دیدگاه های مختلف
تعداد گرافت و تراکم قابل دست یابی
FUT: امکان برداشت تعداد زیادی گرافت در یک جلسه دارد و گزینهٔ مناسبی برای طاسی های وسیع است.
FUE: معمولاً در هر جلسه تعداد گرافت های کمتری نسبت به FUT می توان برداشت کرد، زیرا استخراج تک تک زمان بر است؛ اما برای پوشش نواحی متوسط مناسب است.
DHI: از نظر تعداد گرافت، مشابه FUE است؛ اما می توان تراکم بالاتری در ناحیهٔ خط موی پیشانی یا نواحی محدود ایجاد کرد.
جای زخم و ظاهر
FUT: باقی ماندن یک خط اسکار در پشت سر که با موهای بلند پنهان می شود.
FUE: تنها اسکارهای نقطه ای کوچک در ناحیهٔ اهداکننده ایجاد می شوند که حتی با موهای کوتاه نیز چندان قابل مشاهده نیستند
DHI: مشابه FUE، اسکار نقطه ای دارد و در برخی موارد نیازی به تراشیدن مو نیست.
دورهٔ نقاهت و بازگشت به فعالیت
FUT: به دلیل بخیه و زخم خطی، دورهٔ نقاهت طولانی تر (۱۰ تا ۱۴ روز) و درد بیشتر است
FUE: معمولاً بیماران در عرض یک هفته می توانند به فعالیت های عادی برگردند و درد و تورم کمتری دارند
DHI: دورهٔ نقاهت کوتاه (۴ تا ۶ روز) است و تورم کمتر گزارش شده است
هزینه و مقرون به صرفگی
FUT: کمترین هزینه را دارد و برای افرادی با طاسی وسیع و بودجه محدود مناسب است
FUE: هزینهٔ متوسط، بالاتر از FUT و پایین تر از DHI است
DHI: گران ترین گزینه است؛ در غرب هزینهٔ آن می تواند ۴۰ تا ۶۰٪ بیشتر از FUE باشد
نتایج و میزان رضایت
همهٔ روش ها در صورت اجرای صحیح نتایج طبیعی و دائمی ارائه می دهند؛ اما موفقیت بیشتر به مهارت جراح، کیفیت بانک مو و مراقبت های پس از عمل بستگی دارد.
FUE به دلیل اسکار کمتر و تکنیک نسبتاً ساده تر، محبوبیت بیشتری دارد و نرخ رضایت بالاست
DHI برای ایجاد خط موی پیشانی طبیعی و تراکم بالا محبوب شده است، اما شواهد علمی کافی برای برتری قاطع آن نسبت به FUE موجود نیست.
FUT به رغم اسکار خطی، هنوز گزینهٔ مناسبی برای ریزش های شدید محسوب می شود زیرا می تواند در یک جلسه تراکم زیادی ایجاد کند.
بررسی خطرات و عوارض احتمالی
علاوه بر مزایا، هر سه روش خطرات و عوارضی نیز دارند که باید مورد توجه قرار گیرند:
عفونت و خونریزی: هر جراحی احتمال بروز عفونت و خونریزی دارد. انتخاب کلینیک معتبر و رعایت بهداشت از سوی بیمار از وقوع این عوارض جلوگیری می کند.
تورم و کبودی: معمولا در چند روز اول مشاهده می شود و با دارو و مراقبت فروکش می کند.
ریزش شوکی: ریزش موهای کاشته شده و موهای مجاور در ماه اول که موقتی است.
بی حسی یا کاهش حس پوست: ممکن است موقت یا دائمی باشد، به ویژه در FUT که عصب های بیشتری تحت تاثیر قرار می گیرند.
اسکار نا زیبا یا رشد غیرطبیعی: در صورت انجام توسط افراد غیرمتخصص، احتمال ایجاد اسکار پهن یا رویش مو با زاویهٔ نامناسب وجود دارد.
مراقبت های بعد از پیوند مو
برای بهبود نتیجهٔ کاشت مو و کاهش عوارض، رعایت موارد زیر توصیه می شود:
استفاده از داروهای تجویز شده: آنتی بیوتیک، مسکن، داروهای ضدالتهاب یا ماینوکسیدیل طبق نظر پزشک مصرف شود.
پرهیز از لمس و خاراندن سر: نباید موهای کاشته شده را در روزهای اولیه لمس یا خاراند تا از کنده شدن گرافت ها جلوگیری شود.
عدم فعالیت شدید بدنی: انجام ورزش های سنگین، شنا، سونا و تماس مستقیم با آفتاب در دو هفتهٔ اول ممنوع است.
استفاده از بالش بلند هنگام خواب: برای کاهش تورم و جلوگیری از تماس با سطح.
عدم مصرف دخانیات و الکل: برای بهبود خون رسانی و افزایش نرخ بقای گرافت ها.
فاکتور های تعیین کننده برای انتخاب روش
انتخاب بهترین روش کاشت مو مستلزم در نظر گرفتن چند عامل است:
شدت و وسعت طاسی: در طاسی های گسترده، FUT یا FUE با برداشت گرافت بالا گزینه های مناسبی هستند. در طاسی محدود یا ایجاد خط موی ظریف، DHI یا FUE می تواند انتخاب شود.
تراکم و کیفیت بانک مو: افرادی با بانک موی محدود ممکن است نیاز به برداشت از ریش یا بدن داشته باشند که در FUE و DHI ممکن است امکان پذیر باشد.
انتظارات بیمار از ظاهر و تراکم: بیمارانی که به ظاهر خط موی طبیعی و تراکم بالا اهمیت می دهند، ممکن است DHI را ترجیح دهند؛ کسانی که پذیرای اسکار خطی هستند، می توانند FUT را انتخاب کنند.
بودجهٔ مالی: FUT ارزان ترین گزینه است. FUE متوسط و DHI گران ترین روش است.
زمان و نوع زندگی بیمار: بیمارانی که زمان کافی برای دورهٔ نقاهت ندارند یا می خواهند زودتر به کار برگردند، بهتر است FUE یا DHI را انتخاب کنند.
نظر جراح و تجربیات بالینی: پزشک با توجه به معاینهٔ فیزیکی، تاریخچهٔ پزشکی و هدف بیمار، بهترین پیشنهاد را ارائه می دهد.
نتیجه گیری
کاشت مو به عنوان درمانی دائمی و موثر برای ریزش مو در دسترس است و سه روش اصلی FUT، FUE و DHI هر کدام مزایا و معایب خاص خود را دارند. FUT برای برداشت تعداد زیاد گرافت و هزینهٔ کمتر مناسب است اما اسکار خطی باقی می گذارد و دورهٔ نقاهت طولانی تری دارد. FUE محبوب ترین روش است؛ اسکار خطی ندارد، بهبودی سریع تری دارد و انعطاف پذیری بیشتری برای برداشت فولیکول ها از نواحی مختلف فراهم می کند، اما هزینهٔ بالاتر و زمان جراحی طولانی تری دارد. DHI نوآوری مبتنی بر FUE است که با استفاده از قلم ایمپلنتر، دقت کاشت را افزایش می دهد و تراکم بالا و خطوط موی بسیار طبیعی ایجاد می کند، اما هزینهٔ زیادی دارد و برای اجرای صحیح به تیم مجرب نیازمند است
انتخاب بهترین روش به هدف و شرایط فردی شما بستگی دارد. مشاوره با پزشک متخصص و بررسی عوامل ذکر شده می تواند به انتخاب صحیح کمک کند. همواره به یاد داشته باشید که مهارت جراح و رعایت مراقبت های بعد از عمل نقش تعیین کننده ای در موفقیت کاشت مو دارند.



























